Böyle Yazılmış Yazım: Ben Yalnızım... Ben Yalnızım... Yalnızım!

Ne demişti şair Nazım Hikmet?

"Yaşamak...
bir ağaç gibi tek ve hür!"

Gün, bir tatil günü mü? Hayır... Yer İstanbul-Kabataş. Kimi sevgilisini almış, kimi eşini ve çocuklarını. Adalar'a gidecekler. Güneşlenecekler. Atlı arabaya binecekler. Yiyip içecekler. Dönüşte, Adaçaylarını yudumlayacaklar iskele meydanındaki kafeteryalarda. Kabataş iskelesinde vapur bekliyorlar, şimdilik...

Biri var: yolculara bakıyor. Direğe yaslanmış, efkârlı. Duruyor! Seyrediyor!

Burasıysa Taksim-Beyoğlu'ndaki İstiklal Caddesi. Adı üstünde "Bağımsızlık" caddesi. Ama ön planda iki sevgili, el ele tutuşmuş yürüyorlar; ama onlar her nedense: "bağımlılar!"
Günün her saatinde böyledir bu cadde. Burda yürümek, "İstanbullu olmak" demektir. İstanbul'u yaşamak isteyen herkes, arada bir buraya gelip, bu caddede burda yürümeli, bakınmalı, gezinmelidir...

Eklemişti o şair, o dizelerin altına bir dize daha:

"ve bir orman gibi...
kardeşçesine!"